Postulaty SLD

Pomysł SLD przedstawiony przez Leszka Millera,dotyczący powrotu

49 województw został totalnie skrytykowany przez rządzących.

Tak to zwykle bywa,że rządzący nie znając szczegółów propozycji

i strat oraz zysków z niej wynikających krytykują wszystko czego sami

nie wymyślili.W życiu, opozycja nie może być mądrzejsza od rządzących

bo rządzący uważają, że wraz z wyborem,wyborcy obdarzyli ich mądrością.

Doświadczenia ostatnich lat wskazują jednak , że żadne piastowane stanowisko

z głupca nie uczyni mędrca.

Poniżej przedstawiam czytelnikom artykuł z portalu "Lewica 24" który obala

teorię o wysokim koszcie finansowym i wzroście zatrudnieni kadry urzędniczej

związanym z powrotem do 49 województw.

Z dr. Wojciechem Szewko, ekspertem ekonomicznym SLD, rozmawia Agata Czarnacka. AC: 14 grudnia SLD zaproponował interesujący zestaw postulatów programowych, który niektórzy opisują mianem „zwijania reform Buzka”. Prawie każdy z punktów to krytyka kolejnych reform ustrojowych, którymi chwali się prawica. Najbardziej spektakularny jest tutaj powrót do idei 49 województw w miejsce obecnych szesnastu – jak to miałoby wyglądać? Jak wyglądałby proces powrotu do starej struktury? WS: Sam powrót nie jest skomplikowany – nie jest wymagana zmiana Konstytucji, wystarczy prosta ustawa. Na szczęście infrastruktura dalej znajduje się w domenie samorządów i urzędów wojewódzkich, tak więc sam proces nie byłby nie do przejścia. Dokładnie tak, jak zrobiono 16 województw, tak samo można ustanowić 49 – przeprowadzono to w ciągu jednego roku; jest to jak najbardziej możliwe. Jeżeli chodzi o termin – musi on być spójny z programowaniem polityki spójności, czyli powinien wpasować się między trzyletnie okresy: możemy powiedzieć, że realny termin wdrożenia to 2017 - moment, w którym jest okienko unijne. AC: Czyli połówka przyszłej kadencji Sejmu... WS: Z punktu widzenia argumentacji za czy przeciw – z przykrością stwierdzam, że trzeba użyć tej samej argumentacji jak w roku 1975, kiedy wprowadzono 49 województw. Hunwejbini Platformy, którzy w różnych mediach atakują pomysł 49 województw mówią, że jest to „Wielka Reforma Buzka” i że PRL ma zastąpić wynalazek współczesnej Polski. No, więc przypomnijmy: 16, a później 17 województw to wynalazek stalinowski. Zastał wdrożony reformą z lat 54-56 i zlikwidowany reformą Gierka w 1975 roku. W związku z tym można powiedzieć, że chcemy przywrócić podział administracyjny z czasów Gierka, likwidując stalinowski podział na 16 województw! Warto również pamiętać o jeszcze jednej rzeczy – większość komentatorów to ludzie zamieszkali w Warszawie. Z ich perspektywy stworzenie województwa w Radomiu, Ciechanowie, Siedlcach czy Koszalinie to niepotrzebne wydawanie pieniędzy. Oni mają tutaj wszystko: teatry, kina, szpitale, rozrywki, pracę – w dowolnych ilościach i za niezłe pieniądze. Tamte miejscowości w tej chwili umierają. My po prostu nie pozwolimy im umrzeć. Wracając jeszcze do reform Buzka – wszystkie okazały się spektakularną klęską i nieszczęściem dla Polski. Niedawno rząd Platformy Obywatelskiej, której Jerzy Buzek przecież jest gwiazdą, zmieszał z błotem i wyrzucił do śmieci, nawet się przy tym nie zająknąwszy największą reformę, czyli OFE, mówiąc, że było to jedno z najbardziej szkodliwych działań w historii Polski. Wcześniej została zaorana reforma służby zdrowia. Kasy Chorych to był chory system – jedno z największych nieszczęść polskiej służby zdrowia. Sam znam taką historię, gdzie od pewnej pani, która umierała na raka i przyjechała w karetce do warszawskiego szpitala na Banacha, żądano, aby pojechała w kolejce do swojej lubelskiej kasy chorych i, jak dostanie kwitek, że może, to ustawiła w kasie mazowieckiej, a dopiero wtedy zostanie przyjęta do szpitala. Nie twierdzę, że NFZ jest cudowny, ale trzeba było natychmiast zastąpić coś złego czymś mniej złym – to tyle w sprawie kolejnej słynnej reformy... AC: W tej chwili plany są takie, żeby regionalizować NFZ – podzielić go na regiony - odpowiedniki Kasy Chorych! WS: Powiedzmy sobie szczerze - w tej chwili zarówno SLD jak i PiS mają mocno sceptyczny stosunek do generalnie obecnego systemu służby zdrowia. Nie jestem specjalistą od Służby Zdrowia, nie chcę się wypowiadać na temat, na którym nie znam się wystarczająco, ale wydaje mi się, że powinniśmy system dostosowywać do funkcji, którą ma wypełniać, a nie do zaszłości ani przykładów z przeszłości lub z zewnątrz. Dla mnie celem systemu reformy służby zdrowia jest likwidacja kolejek i pełna i powszechna dostępność. AC: Wróćmy do kwestii województw – w tej chwili one zdecydowanie przemawiają do ludzi. Ludzie widzą jak wielką degradację i degrengoladę widać na terenach, gdzie kiedyś była władza, instytucje, a teraz nie ma właściwie nic. Na tzw. prowincji nie ma właściwie żadnego zarządzania – najlepszy przykład tutaj to jest postępujący demontaż publicznego transportu w mniejszych ośrodkach, ale też szkolnictwa i sądownictwa itd. WS: W dyskusji, która się toczy, pani Paradowska stwierdziła na przykład, że mobilność czynnika pracy jest naturalnym elementem rozwoju społecznego i gospodarczego. Ja chciałbym powiedzieć, że owszem jest – taka mobilność, jaka obecnie ma miejsce w Polsce, to jest mobilność charakterystyczna dla krajów Trzeciego Świata, gdzie biedota z degradujących się obszarów, np. w Meksyku, Pakistanie, Brazylii czy Indiach, ucieka do miasta Meksyk, Karaczi, Bombaju czy do Rio de Janeiro... AC: Albo do Dubaju. WS: Dubaj to nie do końca dobry przykład – tam nie da się zdobyć obywatelstwa i osiedlić na stałe. Wewnątrzpaństwowa emigracja ze wsi do miasta jest sprzeczna z zasadami polityki spójności Unii Europejskiej – o tym się zapomina. A tymczasem to właśnie zrównoważony rozwój jest podstawą funkcjonowania Unii Europejskiej! Fundusz Spójności powstał po to, żeby likwidować różnice rozwojowe między dużymi i małymi ośrodkami. Polska natomiast rozwija się jakby poza tą Unią – za to tak jak kraje Trzeciego Świata. I z tym trzeba walczyć. 72 mld euro, które trafią do Polski to pieniądze, które miały być wydane na rozwój tych miejscowości – ze względu na właśnie taki, a nie inny podział miejscowości. Tymczasem jakoś tak naturalnie się dzieje, że pakuje się pieniądze głównie w wielkie metropolie – przypadkiem, bądź nie przypadkiem, bo pamiętajmy, że to są ostoje wyborcze PO. Wynika to ze wszystkich badań. Z jednej strony więc, ludzie muszą dojeżdżać do pracy po 100-150 km, z drugiej strony, nie istnieje żaden impuls do lokowania inwestycji w mniejszych miejscowościach. Naszym zdaniem 49 województw realizuje podstawowe konstytucyjne zasady stojące zarazem u podstaw UE, a z drugiej strony daje impuls realny rozwojowy tym regionom. Nie oszukujmy się, jeśli urząd wojewódzki i, przynajmniej, urząd marszałkowski będą lokalne, i to tam znajdzie się ośrodek redystrybucji środków unijnych – blisko, a nie 100-200 km dalej – to ten rozwój będzie oczywisty. Proszę zwrócić uwagę – w 1975 roku, kiedy doprowadzono do tej reformy, jeszcze w czasach gospodarki planowej, kiedy wydawałoby się, że ta gospodarka nie była mocna, kiedy PKB na głowę mieszkańca był rachityczny – to jednak z Polski drewnianej, zrujnowanej w ciągu kilku lat zrobiono państwo przemysłowe i państwo, które znajdowało się w czołówce światowej jeśli chodzi o gospodarkę przemysłową. My dzisiaj korzystamy ni mniej ni więcej, tylko z zakładów, które powstały właśnie w tych czasach! 30 największych polskich zakładów przemysłowych powstawało właśnie w okresie Gierka. Ba! Jeśli dziś spojrzymy na WIG-20, to notowana jest na nim tylko jedna firma, która nie powstała w czasach PRL-u. właśnie dzięki reformie administracyjnej lokowano produkcję w mniejszych ośrodkach, żeby zapewnić zrównoważony rozwój – to zasada ONZ, OEC, UE, ale już niestety nie zasada przyświecająca PO i nie zasada kilkorga komentatorów życia publicznego. AC: Możemy mówić dużo o zrównoważonym rozwoju gospodarczym, ale w momencie, gdy w debacie publicznej zaczynają królować takie sformułowania, jak mobilność czynnika pracy, to zupełnie zapominamy, że przecież chodzi o ludzi. Cały czas mówimy o ludziach – ludziach, którzy mają rodziny, albo właśnie ich nie mają, ponieważ wymuszona systemowo mobilnośćoznacza tak naprawdę, że ludzie nie mają kąta dla siebie, nie mają jak płodzić dzieci, nie mają jak opiekować się osobami starszymi… WS: To polityka prorodzinna zdaniem prawicy! Ma polegać na tym, że, co prawda, ojcowie mogą i muszą pracować 150 km od miejsca zamieszkania, to kobiety będą rodzić dzieci, zajmować się domem i z racji tego będą dostawały po 700-1000 zł. To jest właśnie polityka – „prorodzinna”, powtórzmy – prawicy: zarówno liberalnej, jak i konserwatywnej. AC: PiS z kolei w projektach ustaw mających „postawić na nogi” polską gospodarkę robi zapisy, które moim zdaniem są zbliżone do „przywiązania chłopa do ziemi”. Postuluje dofinansowanie długoterminowych umów o pracę na terenie szczególnie narażonych ekonomicznie gmin. Taka poniekąd odwrócona strefa specjalna. Jeżeli ktoś w biednej gminie zakłada zakład pracy, w tym zakładzie zatrudnia kogoś na kontrakt na 3 lata lub więcej, dostanie wsparcie od państwa... WS: Zakładam, że PIS chce dobrze, natomiast tego typu działanie wymaga niezwykle rozbudowanego aparatu redystrybucji dóbr i kontroli. To powrót do starej idei PiS-u – wszechwładnego państwa, ale również wszechwładnej kontroli. Trzeba będzie sprawdzać, czy ten zakład powstał, czy się z tego nie wycofał… Ja jestem ostrożny, jeśli chodzi o tego typu działania – uważam, że rola państwa w gospodarce powinna być aktywna, ale państwo nie musi być wszechwładne. Odchodziłbym od totalizmu państwowego na rzecz państwa, które jest „rozumnym inwestorem” – to jest jednak bliższe nowoczesnemu państwu. Taki totalizm z lat 30. we współczesnym systemie gospodarczym moim zdaniem się nie sprawdzi – również ze względu na konieczność egzekucji tych pomysłów. Nawet nie ze względu na sam pomysł, bo sam pomysł jest znakomity, ale później trzeba skontrolować, czy zostanie zrealizowany prawidłowo. Trzeba będzie lokalnie stworzyć organ kontrolny, który będzie miał uprawnienia do permanentnej i nieustannej kontroli – to oczywiście tworzy nam znowu biurokratyczną armię urzędników, którą znowu trzeba będzie kontrolować, bo w naturalny sposób będziemy mieli podstawę korupcji. AC: A propos urzędników – wg wstępnych wyliczeń SLD w tej chwili wydaje się dwa razy więcej na obsługę 16 województw, niż wydawałoby się na obsługę 49... WS: To nie są nasze wyliczenia, to są po prostu zapisy budżetowe. Oczywiście po uwzględnieniu skumulowanej inflacji, czyli porównujemy to w tzw. „dzisiejszych pieniądzach”. Na obsługę administracji 49 województw wydawano 490 mln zł. Na obsługę 16 województw w administracji państwowej wydaje się 770 mln. Czyli jest to prawie równo 50% więcej. Nominalnie ta dysproporcja jest zresztą jeszcze większa – w starych ustawach budżetowych był zapis na kwotę 370 mln. Tak więc byłoby to równo 2 razy więcej. To jest spowodowane horrendalnym, bizantyjskim systemem zbudowanym przez rząd PO. Nawet w dokumentach PiS-owskich wskazuje się na ogromny rozrost administracji od 2008 r. W raportach, które są publicznie dostępne, pokazuje się, że armia urzędników państwowych zatrudnionych w czasie rządów Platformy liczy 20 tysięcy osób! Wydatki ponad to, co by było, gdyby tych ludzi nie zatrudniono, to prawie 11 mld zł! AC: Policzmy, ile to jest średnio na głowę jednego urzędnika. Łatwo jest bowiem odchudzać państwo od dołu... WS: Średnia pensja urzędników to jest ok. 4600 zł. AC: Przy czym ciągle jeszcze nie odmrożono płac urzędników na samym dole hierarchii – oni wciąż muszą się zadowolić np. 1900 zł na rękę w przypadku 20-letniego stażu pracy i z dodatkiem na dwójkę dzieci. WS: Zależy jeszcze w których urzędach i w jaki sposób. Poza tym musimy pamiętać, że zwiększyła się znacznie liczba osób świadczących usługi na rzecz urzędów na zlecenia. Tyle że te tak zwane „śmieciówki” dotyczą tych samych urzędników, którzy być może decydują o zawieraniu takich umów – to już bardziej skomplikowany temat zatrudnienia w administracji publicznej. Jedno jest pewne – reforma administracyjna nie zwiększy zatrudnienia administracji. Tylu urzędników, ilu zatrudniła PO i tylu, ilu jest ich w Polsce, wystarczy z dużą górką na stworzenie 49 województw. Nie ma obawy, że to zwiększy wydatki administracyjne; zresztą chyba nie da się zwiększyć wydatków administracyjnych bardziej, niż to zrobiła PO. AC: Tyle że jeżeli PiS wdroży swój program wymagający rozbudowanych mechanizmów kontroli, to już widać tutaj obszar, w którym będą mogli poszaleć... WS: Umówmy się: maksymalna liczba urzędników, którą możemy zatrudnić w Polsce, to 36 milionów – przy czym dla dzieci można przewidzieć urzędy tytularne...                                                 http://www.liiil.pl/promujnotke