Wejście do dzielnicy Mea Szearim jest jak podróż w czasie.
Miejsce to niewiele różni się od przedwojennego żydowskiego miasteczka
na polskich Kresach.
Szerokie czarne kapelusze, prążkowane chałaty, kręcące się pejsy.
Kobiety w skromnych staroświeckich sukienkach i chustkach na ogolonych głowach.
Na każdym rogu tłumy umorusanych dzieci.
Na parterach zaniedbanych, rozpadających się budynków dziesiątki małych sklepików. Piekarnie, jatki, antykwariaty i składy świętych ksiąg. Zakłady szewskie i kapelusznicze. W samym środku synagoga, do której zmierzają tłumy świątobliwych mężów. Ultra ortodoksyjni Żydzi nie lubią obcych, a szczególnie wścibskich turystów, którzy traktują ich jak atrakcję turystyczną w stylu amerykańskich amiszów. Wielokrotnie zdarzało się, że przybysze byli witani gradem jajek, a nawet kamieni. Ostatnio ofiarą krewkich ortodoksów padł mężczyzna, który zbliżył się do ich dzielnicy z izraelską flagą. Sztandar wylądował na ziemi, a on sam o mało nie został zlinczowany. Uratowała go interwencja policji, która użyła gazu łzawiącego. Najbardziej ortodoksyjni z ultra ortodoksyjnych Żydów nie uznają bowiem Państwa Izrael, którego istnienie uważają za obrazę Boga. Należą do organizacji Neturei Karta, której członkowie zasłynęli wizytami u Jasera Arafata czy ostatnio u Mahmuda Ahmadineżada. Otwarcie popierają postulat irańskiego prezydenta, który domaga się wymazania Izraela z mapy świata. Aby dotrzeć do siedziby Karty w dzielnicy Mea Szearim, trzeba pokonać labirynt krętych uliczek, zawalonych rupieciami bram i podwórek. Z powodu braku oznaczeń bez przewodnika jest to niemal niewykonalne. Duża bożnica znajduje się na pierwszym piętrze niepozornej kamienicy. W środku dziesiątki brodatych mężczyzn pochylonych nad księgami, a za ich plecami odgrodzona deskami część dla kobiet. One mogą patrzeć tylko przez szpary. – To my byliśmy tu pierwsi, a nie ci bezbożnicy syjoniści. Przybyliśmy tu 200 lat temu na rozkaz wielkiego rabina z Wilna. Przybyliśmy tu z Polski i innych krajów Europy, aby się modlić i studiować Torę. Żyliśmy w zgodnie i harmonii z Arabami, dopóki nie pojawili się syjoniści ze swoimi karabinami i politycznymi projektami. Prawdziwi Żydzi są ludźmi pokoju, a nie wojny – mówi rabin Kaufman. Według niego w świętych księgach wyraźnie napisano, że Żydzi odzyskają swoje państwo dopiero, gdy nadejdzie Mesjasz. Istnienie Izraela jest więc bluźnierstwem. – Ludzie przedstawiają nas jako fanatyków. A my jesteśmy biednymi, skromnymi ludźmi, którzy modlą się za cały świat – podkreśla, wskazując na grupę stojących obok i przysłuchujących się rozmowie mężczyzn. Niemiłosiernie chudzi, z tanimi elektronicznymi zegarkami na rękach, w okularach w drucianych oprawkach. Trudno się z nimi porozumieć, bo większość mówi tylko po hebrajsku, a niektórzy nadal używają jidysz. Jeden z nich, Mosze Szetok, umie trochę po polsku. Jego dziadek jest z Nalewek i we wrześniu 1939 roku uciekł z Polski do Nowego Jorku przez... Japonię. – Tęsknicie tam w Polsce trochę za nami? – pyta. Większość ortodoksyjnych Żydów nie popiera radykalnych postulatów Neturei Karta. Większość, tak jak urodzony w Pittsburgu rabin Yaakov Moshe Poupko, uważa się za izraelskich patriotów. – Karta to zdziecinniali sekciarze. Myślą, że cały świat kochał Żydów i to ci okropni żydowscy nacjonaliści sprowadzili na nas pogromy i Holokaust. Hitler to był dla nich fajny facet, który, gdyby nie prowokacje syjonistów, żyłby w zgodzie z Żydami – mówi rabin Poupko. Podkreśla, że w rozumowaniu ultra ortodoksów z dzielnicy Mea Szearim jest poważny błąd: – Mogą być bardzo pokojowo nastawieni do Arabów. Ale obawiam się, że ta miłość jest nieodwzajemniona. Gdyby zabrakło tego znienawidzonego przez nich państwa i przyszliby tu Arabowie, członkowie Karty przekonaliby się o tym na własnej skórze.
